سیستم شیشه دو یا چند جداره

سیستم شیشه دو یا چند جداره قطعه ای است شامل دو یا چند لایه شیشه که به طور موازی در فواصل مساوی از یکدیگر قرار گرفته اند و توسط فاصل (اسپیسر) در دور تا دور آن، از هم جدا شده اند. در فضای بین شیشه ها هوا یا گازهای خاص بدون رطوبت(آرگون) با فشاری تقریباً مساوی فشار هوای بیرون وجود دارد. در شیشه های دوجداره غالباً از اسپیسرهای آلومینیومی استفاده می شود که درون اسپیسر را با ماده رطوبت گیر پر می کنند که این ماده سبب جذب رطوبت هوای مابین دو شیشه می گردد و توسط مواد درزگیر مناسب، کاملاً آب بندی شده است و در داخل فاصل های استاندارد از مواد جاذب رطوبت استفاده می گردد.
در شیشه های دو جداره می توان از انواع شیشه های معمولی، رنگی، رفلکس، لمینت و سکوریت استفاده کرد

گالیم عنصری است فلزی با عدد اتمی ۳۱٬در گروه IIIA و دوره چهارم جدول تناوبی جای دارد.جرم اتمی آن ۶۹٫۷۲٬ظرفیت آن ۲و ۳ ٬دارای دو ایزتوپ پایدار است .

 تنها چیزی که از جسم ما در زیر خاک باقی می‌ماند اسکلت و استخوان‌های ماست. استخوان‌ها از بادوام‌ترین اشیا در روی کره زمین هستند. بدن انسان در حدود ۲۰۶ استخوان دارد. البته تعداد استخوان‌ها تفاوت دارند. به‌طور مثال، یک کودک معمولاً ۳۳ مهره در ستون فقرات دارد. در بالغان قطعات پایینی به هم جوش خورده استخوان خاجی و دنبالچه ایجاد می‌گردد که در این صورت تعداد مهره‌ها به ۲۶ عدد می‌رسد. تعداد دنده‌ها نیز تغییر می‌کند. قاعدتاً تعداد دنده‌ها باید ۱۲ جفت باشد ولی در بعضی‌ها ۱۱ و در عده‌ای هم ۱۳ جفت است. استخوان‌ها از لحاظ اندازه نیز متغیرند، به‌طوری‌ که بزرگ‌ترین آنها مربوط به استخوان ران و کوچک‌ترین آنها مربوط به استخوان رکابی گوش است که در عمق گوش میانی قرار دارد.   

 ساختمان استخوان 

 استخوان بافتی است همبند که از سخت‌ترین بافت‌های بدن انسان به شمار می‌رود. استخوان از یک ماده بنیادی آلی که در نمک‌های غیرآلی ذخیره شده‌اند، تشکیل شده است. سختی استخوان به سبب وجود همین نمک‌های غیرآلی است که تقریبا ۶۰ درصد وزن کل استخوان را تشکیل می‌دهند. این نمک‌ها عمدتا شامل کلسیم، فسفات و مقداری منیزیم و کربنات هستند. خارج کردن نمک‌های کلسیم از یک استخوان با قرار دادن استخوان در اسید معدن رقیق امکان‌پذیر است.
شکل استخوان پس از خارج کردن نمک‌های کلسیم به هم نمی‌خورد ولی نرم می‌شود، به‌طوری که مثلا یک استخوان دراز را آن‌قدر می‌توان خم کرد که دو انتهای آن به هم برسند. یک غشای همبندی به نام پریوستیوم سطح خارجی استخوان‌ها را می‌پوشاند. این غشا در مفاصل حرکتی که با غضروف مفصلی پوشانده شده‌اند، وجود دارد. پریوستیوم محتوی یک شبکه عروق خونی است که از طریق آن، عروق به داخل استخوان نفوذ می‌کنند.    

کلیه یکی از اندامهای مهم برای تنظیم اسمولاریته بدن مهره‌داران است و این کار را از طریق تشکیل ادرار انجام می‌دهد. تشکیل ادرار در کلیه به طریق موضعی و هورمونی کنترل و تنظیم می‌شود. دستگاه ادراری شامل کلیه و مجاری ادراری است که ادرار را به مثانه می‌رسانند و از طریق پیشابراه دفع می‌کنند. تنظیم اسمولاریته بدن در مهره‌داران عالی عمدتا بر عهده کلیه‌هاست. کلیه پستانداران در ثبات محیط درونی یعنی حجم مایعات و الکترولیتهای بدن نقش اساسی دارند. کلیه همچنین در تثبیت PH مایعات بدن اهمیت زیادی دارد.  

جالب تر از همه اینکه قارچ ها خویشاوندی نزدیک تری با جانوران دارند. در واقع سلول های جانوران و قارچ ها شباهت های غیر قابل انکاری با یکدیگر دارند که نشان می دهد نخستین نیاکان جانوران( که موجوداتی تک سلولی و آبزی بودند) از پسرعموهای نزدیک نیاکان قارچ ها بوده اند. و اما تأثیر رعد و برق بر رشد قارچ ها. این موضوع هر چند یک افسانه عامیانه است و ما همیشه گفته ایم باید به  افسانه های عامیانه با نگاهی منتقدانه نگاه کنیم؛ اما احتیاط در پذیرفتن این گونه افسانه ها همیشه به معنای اشتباه بودن نیست.

آهنربا از دو بخش آهن و -ربا از فعل ربودن تشکیل شده. کاربرد واژه‌هایی مانند آهنربا و کهربادر فارسی پیشینه طولانی دارد.

برابر اروپایی آن: اولین شرح مغناطش به یونانیان قدیم باز می‌گردد که این اسم را به مغناطیس دادند. این اسم از مگنزیا که نام یک دهکدهٔ یونانی است، مشتق شده‌است. از لحاظ لغوی Magnet به معنی «سنگی از اکسید آهن» است. این سنگ حاوی مگنتیت (Fe₃O₄) بود و هنگام مالش آن به آهن، آن را آهنربا می‌کرد. نظریهٔ دیگر این است که این واژه از ریشهٔ واژهٔ فارسی «مگ» می‌باشد و این واژه magnet به همراه واژهٔ magic از ریشهٔ واژهٔ پارسی mag می‌باشند، که خود برگرفته از مغان ایران است.

چون  سلول قادر است همه اعمال یک موجود زنده را بطور کامل انجام دهد، بنابراین به عنوان واحد حیات محسوب می‌گردد. ولی از آنجا که همه بافتها و ارگانهای بدن از اجتماع سلولها تشکیل شده ، بطور مرسوم سلول را واحد ساختمان بدن نامیده‌اند. ماده حیاتی تشکیل دهنده سلول را پروتوپلاسم (Protoplasm) می‌نامند که عمده قسمت آن غیر از هسته سلول ، سیتوپلاسم ، محتویات هسته (Karyoplasm) می‌باشد. پروتوپلاسم بوسیله غشایی از محیط اطراف جدا شده است که آن را غشای سلولی یا cell membrane می‌نامند. پروتوپلاسم از آب ، الکترولیتها ، املاح و ماکرومولکولهای آلی مانند پروتئینها ، پلی ساکاریدها ، لیپیدها و اسیدهای نوکلئیک تشکیل شده است که محیط و بستر مناسبی را برای فعالیتهای سلول فراهم می‌کند.

ارگانلها organelles ، ساختمانهای تخصص یافته‌ای هستند که اعمال مختلفی را هدایت می‌کنند و در داخل سیتوپلاسم پراکنده‌اند. در گذشته ، سیتوپلاسم منهای ارگانلها را محلولی بی‌شکل محسوب می‌نمودند و آنرا سیتوزول (مایع سلولی Sytosole) می‌نامیدند. استفاده از تکنیکهای پیشرفته بیانگر آن است که سیتوپلاسم سلول حاوی شبکه بسیار ظریف و پیچیده‌ای از الیاف باریک microtrabecular می‌باشد که همراه اجزای محلول آن در مجموع ماتریکس سلولی (cytomatrix) نامیده می‌شود. ساختمان و عملکرد ارگانلهای سلولی عبارتند از:  

غشای سلولی  

غشای سلولی ساختمانی است به ضخامت 7 تا 10 نانومتر که محدوده سلول را معین کرده و به عنوان سدی انتخابی ، مبادله مواد بین سلول و محیط اطرافش را کنترل می‌کند. بنابراین اولین نشانه آسیب سلولی ، متورم شدن سلول می‌باشد که در اثر از بین رفتن قدرت انتخابی غشا و هجوم مواد به داخل سلول بوجود می‌آید. غشای ساختمانی است لیپوپروتئینی یعنی بطور عمده از لیپیدها و پروتئینها تشکیل شده ، با وجود این ، مقدار کمی کربوهیدراتها نیز در ساختمان آن شرکت دارد.  

 سایه چاله چیست؟

سياه چاله چيست؟

انیشتین در سال 1915 در نظریه نسبیت عام خود از سیاه‌چاله‌ها سخن گفت. این پدیده مرموز طبیعی کماکان در کانون توجه فیزیکدانان و اخترشناسان است.

در کلامی ساده، سیاه‌چاله چیزی است که از متلاشی شدن یک ستاره بزرگ باقی می‌ماند. اگر با مفهوم "ستاره" آشنا باشید می‌دانید که ستاره جسم بزرگی است که در داخل آن همجوشی در مقیاسی بزرگ و به طور پیوسته انجام می‌شود.
به دلیل بزرگ بودن جرم ستاره‌ها و گسترده بودن گاز در ساختار آن‌ها، میدان جاذبه گرانشی همواره در تلاش برای متلاشی کردن ستاره است. از طرفی همجوشی که در مرکز ستاره انجام می‌شود عامل ایجاد ثبات در این میان است و با مقابله با میدان گرانش، ستاره را از نابودی حفظ می‌کند.

هنگام متلاشی شدن ستاره، نیروی لازم برای همجوشی نابود می‌شود. در همین حال نیروی جاذبه گرانشی ستاره، محیط را برای اعمال نیروی خود آزاد می‌بیند و شروع به جذب همه مواد و اجرام در اطراف خود می‌کند.
با پر شدن فضای درون هسته ستاره، دمای هسته افزایش می‌یابد و این امر عامل یک انفجار سهمگین است که تمام تابش‌ها و شعاع‌های انفجار آن در فضا پخش می‌شود. چیزی که از این انفجار باقی می‌ماند هسته‌ای فشرده و بسیار بزرگ است. میدان گرانش این هسته آنقدر وسیع و قوی است که حتی شعاع‌های نور نیز از در امان نیستند.

شعاع دهانه به نام "شعاع شواترزشیلد" معروف است. این نام را به افتخار اختر شناس بزرگ، کارل شواترزشیلد انتخاب کرده‌اند که به پیشرفت تئوری‌های مربوط به سیاه‌چاله کمک‌هایی کرده‌است.

نانولوله های کربنی

همان‌طور که همه‌ی ما می‌دانیم عنصر کربن از لحاظ ساختمانی دارای شکل‌ها و فرم‌های گوناگون است (آلوتروپ). در میان آلوتروپ‌های مختلف کربن می‌توان گرافیت و الماس را مثال‌های آشنایی دانست. استوانه یا لوله‌ی نانویی کربن (Carbon nanotube=CNT) که به صورت استوانه‌ای شکل است به آن ویژگی‌های خاصی را داده است که در شکل‌های ساده‌تر می‌تواند به صورت یک ورقه‌ی گرافیتی دربیاید. CNT در گروه باکیبال‌ها(C60) قرار دارد که به شکل لوله‌ی توخالی یا کره‌ای یا بیضی‌گون توخالی می‌باشند. بگذارید که خلاصه‌ای از تاریخچه و ویژگی‌های فیزیکی و استفاده‌های نانولوله‌ی کربنی را با هم بخوانیم.

گازخنده

تصاویر زیبای میکروسکوپی

ساختار متخلخل قهوه 

بافت پوست عنکبوت 

روده انسان حاوی صدها نوع مختلف از باکتری ها 

بلورهای کریستال 

اثر انگشت 

گرده نوعی گیاه 

باران اسیدی

نقش الکترولیت ها دربدن

عناصر مصنوعی توسط انسان ساخته می‌شود و نمی‌توان آن‌ها را در طبیعت یافت. عناصر بشرساز عناصر شیمیایی ناپایداری هستند که به صورت طبیعی در طبیعت دیده نمی‌شوند. این عناصر توسط بشر در آزمایشگاه‌ها تشکیل می‌شوند. این عناصر ذاتاً ناپایدار و به صورت پرتوزا (رادیواکتیو) می‌باشند. که این بدان معناست که با تشعشع پرتو به عناصر دیگری تجزیه می‌شوند. کشف این عناصر باعث شد که جاهای خالی که در جدول تناوبی وجود داشت پر شده و اثباتی بر پیش‌بینی‌های مندلیوف باشد.118 عنصر در جدول تناوبی موجود است که 92تای آن‌ها طبیعی و باقی به صورت مصنوعی (بشرساز) می‌باشند. تکنیتیوم (Technetium) [با عدد اتمی 43] اولین عنصر مصنوعی شناخته‌شده می‌باشد. که جای خالی مبهم بین مولبیدنوم (molybdenum) [با عدد اتمی 42] و روتنیوم (ruthenium) [با عدد اتمی 44] در جدول تناوبی را پر کرد. می‌توان لیست کامل عناصر مصنوعی را در زیر مشاهده کرد:

چرا فلفل تند است؟

سوزشی که پس از خوردن فلفل حس می کنید، به خاطر ترکیبات شیمیایی به نام کاپسایسینوئیدها است.

این مواد بی بو و بی رایحه در گوشت سفید درون فلفل قرار دارند.

هنگامی که شما یک فلفل را درون دهانتان می گذارید، این مواد شیمیایی به گیرنده هایی به درد ناشی از حرارت در دهان و گلو پاسخ می دهند، متصل می شوند.

مغز پیام را می گیرد و به "آتش نشانی بدن" می فرستند تا ماده سوزاننده را بزدایند، در نتیجه گردش خون افزایش می یابد(سوخت و ساز زیادتر می شود)، عرق بیشتری می ریزید و واکنش معمول به هر ماده محرک ظاهر می شود (آبریزش از بینی و اشک از چشمتان سرازیر می شود).

این درد همچنین به آزادی آندورفین ها (مواد طبیعی ضددرد در بدن) منجر می شود، که در فرد احساس نشاط ایجاد می کند. بنابراین این اشک ها در واقع اشک های شادی هستند. همه فلفل ها به یکسان این اثر را ایجاد نمی کنند.

تند و تیزی فلفل بر حسب تعداد ۱۰۰ واحدیی ها اندازه گیری می شود که به مقدار آب قندی اشاره دارد که برای رقیق کردن عصاره فلفل تا حدی لازم است که مزه کنندگان نتوانند تندی آن را احساس کنند. به این ترتیب تندی فلفل شیرین در این مقیاس صفر و تندی فلفل قرمز ۲۵۰۰ تا ۸۰۰۰ است.

چرا ابرها سقوط نمی کنند

منظره شگفت‌انگیزی است دیدن آسمانی که در زمینه آبی آن، ابرهای سپید به آرامی در حال حرکتند بخصوص اگر ابرهای پنبه‌ای کومولوس باشند که مثل یک کپه پنبه غول پیکر در حال سفر طولانی هوایی خود هستند؛ اما تا حالا فکر کرده‌اید ابرها چطور آن بالا شناور باقی می‌مانند؟
لطفا پیش از این که حالت صورت‌تان را به حالت معروف عاقل اندر سفیه تغییر دهید چند جمله بعدی را نیز بخوانید.
من هم می‌دانم تا حالا کسی ندیده است که یک تکه ابر یکدفعه سقوط کند و با صدای بلندی به زمین بخورد. به نظر شما کدام گزینه عجیب‌تر است؛ این که ابر به زمین بخورد یا نخورد؟
همه ما می‌دانیم آب سنگین‌تر از هواست و باز هم بدیهی است ابر از قطرات ریز آب تشکیل شده است. پس چرا نمی‌افتد پایین؟

مراحل تولید کاغذ

مراحل تولید کاغذ
فرایند تولید کاغذ از این قرار است:

الیاف سلولزی را در آب می‌گذارند تا رطوبت را جذب کنند و متورم و نرم شوند؛ بعد آنها را روی یک شبکه سیمی ظریف پهن می‌کنند تا آب موجود در الیاف گرفته شود و رشته‌های مرطوب بر سطح شبکه فرو نشینند و یک تخته شوند. الیاف با از دست دادن آب به هم نزدیک می‌شوند و در نقاطی که الیاف روی هم قرار می‌گیرند نوعی اتصال شیمیایی از نوع هیدروژنی شکل می‌گیرد و آنها را به هم متصل می‌کند