اما اگرفرض کنیم اینگونه باشد، علت آن را می‌توان اینگونه توضیح داد:
نیروی جاذبه به صورت یکنواخت در همه جهات فضا اعمال می‌شود. هر چه جرم تشکیل‌دهنده یک سیاره بیشتر باشد، کشش گرانشی بیشتری به سوی مرکز آن اعمال می‌شود.
ایجاد یک کره پیامد طبیعی چنین وضعیتی است؛ انحرافات از شکل کروی کامل (از رشته‌کوه‌ها گرفته تا بدن خود شما که روی زمین ایستاده است) باید نیروهای غیرجاذبه‌ای را فراهم آورد تا در مقابل کشش گرانشی به سمت پایین دوام آورند.
اما قضیه به این سادگیها هم نیست. قوانین نیوتن در باره حرکت بیان می‌کند که هر جسم متحرک گرایش دارد به حرکت خود ادامه دهد، و ماده تشکیل‌دهنده سیاره در خط استوای آن ممکن است با حدی از سرعت بچرخد که باعث بیرون‌زدگی سیاره در این محل شود.(کره زمین نیز اینگونه است).
بنابراین در مجموع سیاره‌ها کره‌های کاملی نیستند. “گرد بودن” آنها بستگی به جرم، اندازه و سرعت چرخش آنها بستگی دارد.
دانشمندان می‌توانند جرم یک سیاره را در صورتی که آن سیاره یک قمر داشته باشد، با کاربرد قوانین نیوتن بر مدار این قمر به دست آورند. در معادله ساده‌ای که به دست می‌آید جرم سیاره با سرعت چرخش قمر مربوط می‌شود.
انرژی امواج دریا 
