رکابی مانند یک پیستون وارد پردة بیضی در استخوان گیجگاهی می‌شود
گوش داخلی :
گوش داخلی دارای چندین گروه سلولهای نورواپی‌تلیال است که بعضی از آنها شنوایی و بعضی دیگر برای حفظ تعادل و حرکت است
گوش داخلی دارای بخشی غشایی و در داخل حفره‌ای از بخش خاره‌ای استخوان گیجگاهی است
مایع پریلنف فضای بین گوش داخلی غشایی و حفرة استخوانی را پر می‌کند
لابیرنت استخوانی :
حفرة استخوانی (درست در وسط گوش) بخشی از گوش داخلی است بنام وستیبول.
کشیدگی جلویی وستیبول حلزون استخوانی خوانده می‌شود. که دارای مجرای حلزونی است. این مجرا به نوبة خود شامل عضو کورتی است.
کشیدگی عقبی وستیبول بنام لابیرنت استخوانی خوانده می‌شود
لابیرنت استخوانی دارای کانالهای نیمه حلقوی است که برای حفظ تعادل حرکت سر است.
مجرای حلزونی پر از آندولنف است آندولنف شبیه الکترولیت است K بیشتر از Na دارد.
- پریلنف سدیم بیشتر دارد.
- عضو کورتی روبانی از سلولهای مژه‌ای است و طول مجرای حلزونی را طی می‌کند.
- علاوه بر سلولهای پشتیبان، دو نوع سلول مژه‌ای در عضو کورتی وجود دارد.
لابیرنت غشایی :
قسمت عقبی لابیرنت استخوانی دارای کانالهای نیمه حلقوی غشایی و دو کیسة غشایی (ساکول، اوتریکول) می‌باشد. این بخش‌ها پر از آندولنف هستند و بوسیلة پریلنف از لابیرنت استخوانی جدا شده‌اند
هر کانال نیمه حلقوی دارای یک بخش وسیع بنام آمپول است که در آن سلولهای مژه‌ای بنام کریستا دارد.
نوع دیگر سلول بنام ماکولا در اوتریکول و ساکول وجود دارند.
کریستا شامل دو نوع سلول فلاسکی و استوانه‌ای است. هر دو دارای هستة بیضوی و بزرگ هستند
آدرس کانال علوم تجربی اهواز 
