بافت همبند

انواع بافت همبند:

بافت همبند را می توان به سه نوع بافت تقسیم کرد که عبارتند از:

بافت همبند سست: بافت همبند سست، نرم و انعطاف پذیر بوده و شامل میزان زیادی از ماده بین سلولی است.سلول های ماست سل، فیبروبلاست،چربی و اندوتلیال عروق خونی،جزو سلول های بافت همبند سست هستند.

بافت عناصر خونی: شامل سلول های خون، مغز استخوان و بافت لنفی است.

بافت همبند نگهدارنده محکم:

شامل غضروف ، استخوان و بافت همبند متراکم می­باشد. در ساختمان بافت همبند متراکم به میزان زیادی کلاژن وجود دارد که در ساختمان رباط و تاندون دیده می­شود. بافت همبند متراکم در بسیاری از ساختار ها و ارگان های بدن مثل قلب و کلیه ها نیز وجود دارد که شامل کپسول اطراف این ارگانهاست.                                                     

بافت غضروف

بافت همبندی از دو قسمت مهم تشکیل می گردد که عبارتند از:
1- سلول های بافت همبند : بافت همبند بافت ها و ارگانهای مختلف را به هم می پیوندد.
2- ماتریکس خارج سلولی : از رشته های فیبر و یک جزء نسبتاً بی‌شکل (ماده زمینه‌ای غلیظ) ساخته شده است.

سلول های بافت همبند:

سلول های بافت همبند به صورت عمومی عبارتند از:

فیبروبلاست (Fibroblast): فرا وان­ترین سلول ها در بافت همبند است که همه انواع رشته های بافت همبند و مواد آلی زمینه ای را سنتز می‌کند.

ماکروفاژ (Macrophage): یاخته های دارای قدرت بیگانه خواری هستند، که یاخته های فرسوده و بقایای سلولی را به درون خود کشیده و توسط آنزیم لیزوزمی از بین می برند.

ماست سل (Mast Cell): سلول های بزرگی هستند که به تعداد زیاد در بافت همبند یافت می‌شوند و سیتوپلاسم آنها حاوی گرانول است.

پلاسماسل (Plasma Cell): سلول هایی بیضوی یا تخم مرغی شکل که بارزترین مشخصه طرح هسته آنهاست و دارای نقاط تیره و روشن کروماتین هستند.

سلول چربی: نوعی بافت همبند شل است، در کل دو نوع بافت چربی در بدن وجود دارد که عبارتند از سفید و قهوه ای.

رشته های بافت همبند (ماتريكس):

رشته کلاژن (Collagenic fiber): این رشته که از پروتئینی به نام کلاژن ساخته می شود و در پوست، رباط‌ها، تاندون ها و بسیاری از ساختارهای دیگر بدن وجود دارد. کلاژن یک پروتئین سفت و غیر زنده بوده، اما در عین حال به میزان بسیار زیادی در بافت‌ها مشاهده می شوند.

رشته های مشبک (Reticular fiber): این رشته ها بی نهایت لاغر هستند و یک شبکه قابل انعطاف را در ارگان های مربوطه جهت تغییراتی در شکل یا حجم ایجاد می‌کنند. رشته های شبکه‌ای یا رتیکولر را می توان در طحال، کبد، رحم و لایه عضلانی روده‌ای یافت.

رشته های ارتجاعی (Elastic fiber): این رشته ها به علت انعطاف پذیر بودن، قابلیت کشش و برگشت به حالت اولیه را دارند. به عنوان مثال می توان به شریان آئورت،ریه ها و پوست اشاره کرد.