وقتی دستهای خود را در برابر نور خورشید میگیریم به تدریج دستهای ما گرمتر میشوند. این تجربة ساده نشان میدهد که نور حامل انرژی است. به این ترتیب میتوان گفت وقتی نور به یک جسم برخورد میکند، با اتمها و مولکولهای سازندة جسم برهمکنش میکند و به آنها انرژی میدهد.
اتمها و مولکولهای سازندة موادی مانند شیشه و آب انرژی نور را جذب میکنند و پس از مدت بسیار کوتاهی (حدود یک نانو ثانیه ) انرژی جذب شده را دوباره به صورت تولید نور پس میدهند! به عبارت دیگر، اتمها و مولکولهای سازندة شیشه و آب که به آنها مواد شفاف در برابر عبور نور گفته میشود، پس از جذب انرژی از نور، مجدداً آن را به صورت تولید نور تابش میکنند.
بیشتر مواد اطراف ما در برابر عبور نور کدرند، یعنی انرژی نور را جذب میکنند بدون اینکه آنرا به صورت نور بازگسیل کنند. سنگ، دیوار، کتاب، میز، صندلی و بدن انسان کدرند. وقتی نور به اتمها و مولکولهای سازندة این مواد میتابد، بخشی از انرژی نور را جذب میکنند و پس از مدت بسیار کوتاهی (حدود ) به صورت گرما به اتمهای مجاور خود میدهند. به عبارت دیگر، انرژیی که اتمها و مولکولهای سازندة مواد کدر از نور جذب میکنند، تنها سبب افزایش انرژی درونی آنها میشود.